|
Christina, the Astonishing
Christina, the Astonishing
Lived a long, long time ago
She was stricken with a seizure
At the age of twenty-two
They took her body in a coffin
To a tiny church in Liege
Where she sprang up from the coffin
Just after the Agnus Dei
She soared up to the rafters
Perched on a beam up there
Cried, "The stink of human sin
The stink of human sin
The stink is more that I can bear"
And I said, "Oh, oh, oh"
Christina, the Astonishing
Was the most astonishing of all
She prayed, balanced on a hurdle
Or curled up into a ball
She fled to remote places
Climbed towers and trees and walls
To escape the stench of corruption
The stench of human corruption
Into an oven, she did crawl
And I said, "Oh, oh, oh"
Christina, the Astonishing
Behaved in a terrifying way
She'd run wildly through the streets
Jump in the Meusse and swim away
Christina, the Astonishing
Behaved in a terrifying manner
She died at the age of seventy-four
Died at the age of seventy-four
In the convent of St. Anna
And I said, "Oh, oh, oh"
|
Krystyna "Od Łask Dziwnych"
Krystyna “Od Łask Dziwnych”
Dawno temu żyła tu
Życie w niej się zatrzymało
W wieku lat dwudziestu dwóch
I kiedy w małym kościółku
Ostatniej czekała drogi
Nagle się podniosła z trumny
Zaraz po „Baranku Boży…”
I lekko, jak na skrzydłach
Pod sam dach się wspięła
Z okrzykiem, że smród grzechów
Z okrzykiem, że smród grzechów
Dla niej jest nie do zniesienia
.
Więc mówię, och…..
Krystyna “Od Łask Dziwnych”
Najdziwniejszą była z nas
Modliła się na płocie
Albo tocząc się jak głaz
Wśród drzew, skał i wież
Znalazła swe odludzie
I do pieca się chowała
Do pieca się wciskała
Żeby uciec przed zepsuciem
Więc mówię, och….
Krystyna “Od Łask Dziwnych”
Budziła w ludziach strach
Dziko biegła aż do rzeki
By nią płynąć w siną dal
Krystyna “Od Łask Dziwnych”
Najdziwniejsze miała stany
Dożyła lat siedemdziesięciu czterech
Dożyła lat siedemdziesięciu czterech
W klasztorze Świętej Anny
Więc mówię, och…
|